Art Of Trance

Daft Punk

Dave Clarke

Faithless

Paul Van Dyk

Al een decennium is Dave Clarke een van 's werelds meest geliefde, meest gevraagde en ook beste deejays. Achtervolgd door clichés - een playboy, een liefhebber van snelle wagens en een kettingroker van sigaren - lijkt enkel zijn karakter met het in de media opgehangen beeld te stroken: Clarke is effectief een koele kikker. Daarin vertoont hij enige verwantschap met zijn geliefde genres; donkere techno en electro, opnieuw vertegenwoordigd op de verse dubbele mixcompilatie 'World Service'.

Clarke begon zijn carrière mid jaren tachtig als hiphop deejay. Wanneer in de vroege jaren negentig de eerste kwalitatieve techno releases het beschermde fort Europa bereiken, schakelt hij achtereen volgens over op acid house, rave en techno. Meer dan uitsluitend te deejayen, gooit hij een aantal korte platen op de markt onder pseudoniemen als Pig City, Kiss Of Death, Directional Force en Hardcore. Opererend via labels als R1S, XL-Recordings en zijn eigen Magnetic North Records en deejayend in het hele westerse halfrond, wurmt Clarke zich bij de selecte top van veelbelovende producers en deejays binnen. Met 'Archive One', het debuutalbum dat in 1996 verschijnt, maakt de man de overstap naar een zeer breed publiek. Zijn deejayoptredens, remixes voor andere artiesten en producersactiviteiten pieken; de media hypen Clarke als de verrassing van het jaar. Sommige bladen hebben het zelfs over de muzikant van het decennium. Zelf wil de man echter zijn privé-leven - naar verluidt woont hij met vrouw, hond en kippen midden in de met schapen gevulde weides van West-Sussex - beschermen. En dat resulteert in schaarse interviews die plaatsvinden in een onderkoelde sfeer. Misschien nam Clarke daarmee net de foute beslissing: sinds de aandacht rond de man toenam, werd hij steeds vaker eendimensionaal afgeschilderd. De Brit steekt inderdaad graag een sigaartje op en houdt van mooie meiden en flitsende wagens - die laatste passie werd overigens abrupt beëindigd na een auto-ongeluk waar Clarke met de schrik van af kwam, een kleine drie jaar geleden. Maar hij is meer dan dat: Clarke is vooral een professionele deejay, producer en muzikant. Een ander vaak in de pers te lezen gerucht over de Brit klopt echter: Clarke is een koele kikker die afgemeten praat en interviews bloedserieus neemt. Daar mochten wij een vier jaar geleden al gewag van maken en ook de communicatie met de man verloopt dit keer scherp op de snee. 'Ik ben hier om te praten over mijn nieuwe release en mijn deejayactiviteiten. Over niets anders dus. Als je andere dingen te weten wil komen, moet je maar een andere afspraak zien te maken', zo opent de dertiger.

Kwaliteitsbak
Laten we het dan maar meteen over zijn laatste mixcompilatie 'World Service' hebben. Op twee schijfjes buigt Clarke zich over zijn geliefde donkere genres: techno en electro. Beiden genres houdt hij daarbij netjes uit elkaar: elk kreeg een eigen cd. Oude kwaliteitsbakken staan tussen nieuwe, iets meer onbekende namen en rijzend talent. Een greep uit de zevenenveertig verzamelde artiesten die Clarke in zijn professionele mix gooit: Tuxedomoon, Jeff Mills, The Neon Judgement, Dave Tarrida, Terrence Fixmer en Tobias von Hofsten. Clarke: 'Deze cds geven een representatief beeld van mijn deejayactiviteiten op dit moment. Deejay ben ik - zoals ik altijd placht te zeggen - sinds mijn geboorte. Ik ben er van overtuigd dat ik hiervoor leef: platen en dansmuziek zijn altijd mijn ding geweest. Het geeft me telkenmale een kick om plaatjes te draaien. Weten dat mensen van heinde en verre gekomen zijn om op je platen te dansen, blijft me ontroeren. Een mixcompilatie is een ander paar mouwen. Dat zie ik als een uitdaging. Je begint met het selecteren van de tracks. Vervolgens moet je van de platenfirma's het fiat krijgen om de track op te nemen. Die fase is een zeer moeilijke. Met de hulp van mijn uitstekend team lukte dat voor 'World Service' echter aardig: in minder dan een half jaar kregen we van iedereen toezegging. Tenminste: eentje wilde niet meewerken, een te verwaarlozen euvel. Toen alle 'ja's' dus binnen waren, ging ik aan het rangschikken en het eigenlijke deejayen en mixen. Dat lijkt eigenlijk op wat er bij een reguliere set van me gebeurt. Zulks vind ik ook erg belangrijk: ik wens mezelf niet te forceren of te verbloemen. Ik koos om de twee genres strikt uit elkaar te houden omdat ze in de regel niet met elkaar te verenigen zijn. Zo doe ik dat eveneens in mijn deejaysets: ofwel draai ik techno of electro maar nooit beide.'

Meegaand
Tussen de tracks staan een aantal verrassende namen. Zo associëren wij de futuristische pop van Radiohead (het mooie 'Idioteque') niet meteen met de norse man die voor ons zit. Clarke: 'Je gaat mee met je tijd. En vocale tracks zijn de toekomst voor elektronische muziek.' Mijn de mixcompilatie 'World Service' is Clarke niet aan zijn proefstuk toe. Zo verscheen bijvoorbeeld twee jaar geleden nog het eveneens puike werkstuk 'Fuse presents Dave Clarke', de club waar de Brit ook dit jaar kind aan huis is in de vorm van een residency. Clarke: 'Ik deejay overal ter wereld maar Fuse blijft mijn favoriete stek. Het publiek daar gaat er steevast voor: de dansvloer is van het begin tot het einde van mijn sets stampende vol. Daarenboven beschikt de club over een haast perfecte installatie en vind ik het interieur alsook de ligging ervan onverbeterbaar. Fuse is samengevat een tent naar mijn hart.' Het wordt stilaan tijd dat Dave Clarke nog eens een album uitbrengt. Immers: na zijn gelauwerde en nog steeds fris knallende debuut 'Archive One' uit 1996 legde Clarke geen enkel ei - tenminste op de vele compilaties, remixes en streng gelimiteerde singles na. En het wachten op een tweede album kort naar verluidt: voornamelijk in de Engelse media verspreidt het nieuws dat Clarke aan een album sleutelt zich als een lopend vuurtje. Zoals we eerder gewaarschuwd waren, wil Clarke daar niet over praten, noch over zijn radioprogramma. Wij hebben in ieder geval al een volgende afspraak besproken.